مقدمه
در استخرهای پرورش، مواد آلی حاصل از باقی‌مانده غذا، فضولات ماهی و تجزیه گیاهی موجب افزایش BOD (Biological Oxygen Demand) می‌شوند. BOD بالا یعنی میکروارگانیسم‌ها برای تجزیه این مواد، اکسیژن زیادی مصرف می‌کنند و این موضوع خطر کمبود اکسیژن و خفگی ماهیان را به همراه دارد.
نقش نانوحباب اکسیژن
اکسیداسیون مستقیم مواد آلی: اکسیژن در مقیاس نانوحباب به دلیل سطح تماس زیاد، واکنش‌پذیری بالایی دارد.
افزایش سرعت تجزیه بیولوژیکی: DO بالا به باکتری‌های هوازی فرصت می‌دهد مواد آلی را سریع‌تر و کامل‌تر تجزیه کنند.
کاهش افت شبانه اکسیژن: در شب که فتوسنتز متوقف می‌شود، نانوحباب اکسیژن مانع کاهش شدید DO می‌شود.
نقش نانوحباب ازن
اکسیدکننده قوی: ازن توانایی تجزیه ترکیبات پیچیده آلی و کاهش COD و BOD را دارد.
شفاف‌سازی آب: با شکستن رنگدانه‌ها و ترکیبات آلی، شفافیت آب افزایش می‌یابد.
کاهش بار میکروبی همزمان: علاوه بر کاهش مواد آلی، جمعیت میکروب‌ها هم کاهش می‌یابد.
نتایج عملی
در آزمایش‌های میدانی، استفاده از نانوحباب ازن و اکسیژن موجب کاهش BOD آب استخر تا ۴۰–۶۰٪ در مدت کوتاه شده است.
این امر علاوه بر حفظ سلامت آبزیان، هزینه‌های هوادهی و تعویض آب را نیز کاهش می‌دهد.
نتیجه‌گیری
نانوحباب‌ها با افزایش راندمان اکسیداسیون و تجزیه مواد آلی، BOD و COD آب را به‌طور چشمگیری کاهش می‌دهند. این فناوری راهکاری کارآمد برای مدیریت کیفیت آب و جلوگیری از بحران کمبود اکسیژن در استخرهای پرورش ماهی است.
