تفاوت مخروط اکسیژن دهی و مولد نانو حباب اکسیژن در چیست؟
شاید جدی ترین رقیب فناوری نانو حباب در صنعت شیلات را بتوان مخروط های اکسیژن دهی دانست که مخصوص افزایش اکسیژن محلول در محیط های پرورشی مدار بسته با تراکم بالا هستند. مخروط های اکسیژن دهی ( کونز) شامل یک محفظه ی محصور بوده که اکسیژن و آب با فشار بالا درون آن دمیده شده و از کف مخروط آب با فشار بالا و سطح اکسیژن بالا ( معمولاً بیش از ppm 30) از آن خارج می شود. مخروط های اکسیژن دهی به دلیل اینکه اکسیژن را درفشار بالا ( بیش از 3 بار) در آب حل می کنند، نمی توانند اکسیژن را به صورت پایدار در آب نگهداری کنند و به محض ورود آب حاوی اکسیژن بالا به محیط استخر اکسیژن با سرعت بسیار بالا از آب خارج می شود و به مصرف آبزیان نمی رسد، به همین دلیل، استفاده از آن ها عمدتاً گران قیمت بوده و بهره وری مناسبی را ایجاد نمی کند. به جز این، به دلیل عدم توزیع مناسب اکسیژن در استخر پرورشی و همچنین تشکیل میکرو حباب در استخر، نواحی با اکسیژن بالا ایجاد می شود، که سبب آب شش سوزی شده و کاهش راندمان تولید آبزی را نیز به همراه دارد. در جدول زیر مقایسه ی نانو حباب و مخروط های اکسیژن دهی ارائه شده است
نانو حباب | مخروط اکسیژن دهی |
تمام اکسیژن را به مصرف آبزی می رساند | هدر رفت اکسیژن بسیار زیاد است |
در فشار بسیار پایین تری کار می کند | در فشار حداقل 3 بار کار می کند |
اکسیژن تا روزها در آب باقی می ماند | اکسیژن به سرعت از آب خارج می شود |
کمترین نگهداری | نیازمند نگهداری |
کاهنده ی آمونیاک | در کاهش آمونیاک نقشی ندارد |