در این نوع خاک ها با فرض تأمین صحیح مواد غذایی و pH تنظیم شده، شخم زدن جزء اولیه ترین کارهایی بوده که نسل های نخستین انسان نیز آن را به خوبی فرا گرفته بودند. اما مشکل در ادامه ی کشت است. وقتی با چندین نوبت آبیاری، خاک ها نشست کرده و مجدداً سفت می شود و راه نفوذ اکسیژن را می بندد. دراین مواقع دیگر امکان شخم زدن هم نیست؛ چرا که گیاهان تا حدی به رشد کرده و قابلیت به هم زدن خاک وجود ندارد و اکسیژن رسانی به خاک نیاز به روش هایی غیر از روش مکانیکی دارد.
راه حل اول: در برخی از کشورهای اروپایی و آمریکایی دستگاهی وجود دارد که زمین را سوراخ کرده و هوا را با فشار به داخل آن می دمد. این دستگاه به صورت دستی برای چمن های خانگی مورد استفاده است و باعث اکسیژن رسانی مناسب به ریشه ها و رشد بهتر و دوام بیشتر آن می شود.
راه حل دوم: اگر به همراه آب بتوانیم اکسیژن را به داخل خاک برسانیم مشکل حل خواهد شد. اما حباب های هوا به سختی در داخل آب، باقی می مانند و به سرعت خارج می شوند. اینجاست که باید از حباب های فوق ریز یا نانو حباب استفاده کرد. نانو حباب ها، علاوه بر اینکه می توانند تا ساعت ها در آب باقی بمانند، چون ابعاد بسیار ریزی دارند از بین خلل و فرج خاک (حتی خاک های بسیار سفت) به راحتی عبور نمایند و خود را به ریشه و سطوح پایین تر خاک برسانند و حیات را در خاک رونق دهند.
بنابراین در خاک های بسیار سخت و رسی، بازدهی کشاورزی با نانو حباب به شدت افزایش خواهد یافت.
اگر خاک سفت و رسی نباشد و یک خاک نرم با تراکم پایین در دسترس باشد، هوادهی در سطوح بالایی خاک به خوبی انجام می شود اما با عمیق تر شدن ریشه در خاک، اکسیژن در اعماق پایین تر خاک کاهش یافته و نیازمندی به اکسیژن در سطوح پایین تر بیشتر احساس می شود. ( هرچند قسمت های بالایی ریشه به اکسیژن بیشتری نیازدارند اما اکسیژن در اعماق خاک نیز به حیات خاک و جذب مواد مغذی توسط ریشه به صورت مؤثری کمک خواهد کرد.)
